18 اوت 2022- محققان در مطالعه‌ای تاثیر یک مداخله ی آشپزی را همراه با آموزش خود مدیریتی دیابت بمنظور تشویق بیماران به تغذیه سالم و فعالیت بدنی، بر بهبود سطح هموگلوبین A1c و مدیریت دیابت بررسی نمودند.

در این مطالعه ی کنترلی تصادفی‌سازی شده، 48 بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 1 یا نوع 2 ، مداخله 6 هفته ای آشپزی را برای دیابت تکمیل کردند.

این مطالعه نشان داد که آموزش آشپزی برای دیابت ممکن است یک روش موثر برای بهبود خودمراقبتی مرتبط با رژیم غذایی و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، به ویژه در میان افرادی باشد که با ناامنی غذایی زندگی می کنند، اما این نتایج باید در کارآزمایی های تصادفی کنترل شده بزرگتر مورد آزمایش قرار گیرد.

یافته های این مطالعه در مجله آکادمی تغذیه و رژیم غذایی منتشر شده است.

برنامه ی اجرا شده در این مطالعه، از مداخله ی Cooking Matters و برنامه ی آموزشی خود مدیریتی دیابت و حمایتی که توسط انجمن دیابت آمریکا برای یک دوره ی 6 هفته ای با نظارت هفتگی بر برنامه ی غذایی بیماران تدوین شده بود، اقتباس گردید.

در این مطالعه، برنامه های هفتگی شامل نمایش آشپزی همراه با درس هایی در مورد دیابت و گزینه های درمانی، تغذیه سالم؛ فعالیت بدنی؛ مصرف دارو؛ نظارت و استفاده از داده های سلامت تولید شده توسط بیمار؛ پیشگیری، تشخیص و درمان عوارض حاد؛ مقابله با مسائل و نگرانی های روانی و اجتماعی و حل مسئله بود. علاوه بر این، یک کلاس به بازدید تعاملی از یک فروشگاه مواد غذایی اختصاص داده شد.

بخش آشپزی آموزش هایی در مورد ایمنی غذا، تکنیک های استفاده از چاقو، حقایق تغذیه ای و نحوه ی خواندن برچسب مواد تشکیل دهنده ی غذاهای آماده، برنامه ریزی وعده های غذایی، بودجه بندی و خرید ارائه می کرد. هر کلاس، به جز تور خواربارفروشی، شامل شرکت کنندگانی بود که در گروه های کوچک غذا می پختند. سپس همه شرکت‌کنندگان با هم می نشستند و غذا را با هم تقسیم می کردند، تا به ایجاد حس تعلق به یک جامعه در آنها کمک کند.

محققان گفتند: مطالعات نشان داده اند که آموزش مهارت های آشپزی به کاهش بار ناامنی غذایی کمک می کند. اما مهارت های گسترده تر مورد نیاز برای قرار دادن غذا روی میز، مانند برنامه ریزی وعده های غذایی، خرید، بودجه بندی، ایمنی غذا و تغذیه نیز از اهمیت حیاتی برخوردار است.

شرکت‌کنندگان نظرسنجی‌هایی را درباره فعالیت‌های خودمراقبتی دیابت خود به همراه بررسی‌های سلامتی نتایج پزشکی، تاریخچه رژیم غذایی و پرسشنامه امنیت غذایی تکمیل کردند. علاوه بر این، A1c  شرکت کنندگان در ابتدا، پس از مداخله و پیگیری در 3 ماه اندازه گیری شد.

هموگلوبینA1c  ، پیش‌بینی‌کننده ی مهمی است که نشان می‌دهد چه کسی در درازمدت پیامدهای ضعیفی مانند بیماری قلبی، سکته مغزی، بیماری کلیوی (نفروپاتی)، بیماری چشم (رتینوپاتی) و بیماری عصبی (نوروپاتی) را بر اثر ابتلا به دیابت خواهد داشت، و حفظ مقدارA1c کمتر از 7 درصد برای اکثر افراد مبتلا به دیابت، کلید کاهش این خطرات است.

محققان دریافتند که شرکت‌کنندگان در مطالعه سبزیجات بیشتر و کربوهیدرات‌های کمتری مصرف کردند. همچنین شاهد پیشرفت‌هایی از جمله تغییرات قابل‌توجه در فعالیت‌های خود مدیریتی دیابت و کاهش عددی A1c  در میان شرکت‌کنندگانی با ناامنی غذایی، بودند. آنها گفتند: این مهم است، زیرا ناامنی غذایی و عدم دسترسی به غذاهای مغذی می تواند مدیریت دیابت و کنترل A1c را دشوارتر کند.

در سال 2018، 11.5 درصد از خانوارهای ایالات متحده در طول سال ناامنی غذایی را تجربه کردند. محققان خاطرنشان کردند که چندین مطالعه شیوع بیشتری از ناامنی غذایی را در بین مبتلایان به دیابت نوع 2 در مقایسه با میانگین ملی شناسایی کرده است.

محققان گفتند: بسیاری از نتایج در میان افرادی که با ناامنی غذایی مواجه بودند، به طور قابل توجهی نسبت به سایر شرکت کنندگان، بهبود یافت، اما در طول دوره پیگیری پس از مداخله، گروهی که با ناامنی غذایی مواجه بودند، بازگشت بیشتری را به کنترل نامطلوب دیابت تجربه کرد. این موضوع بر اهمیت پیگیری پایدار در جمعیت‌هایی که نسبت به یک یا چند عامل اجتماعی تعیین‌کننده ی سلامت آسیب‌پذیر هستند، تاکید دارد.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2022-08-cooking-diabetes-self-management-intervention-quality.html